Lektury szkolne

26/09/2018 @ 10:07 (Gałczyński Konstanty I., WIERSZYKI)

OFIARA ŚWIERZOPA – Konstanty Ildefons Gałczyński

Jest w I Księdze „Pana Tadeusza”
taki ustęp, panie doktorze:
„Gdzie bursztynowy świerzop, gryka jak śnieg biała…”
I właśnie przez ten świerzop neurastenia cała…
O, Boże, Boże…

Bo gdy spytałem Kridla, co to takiego świerzop,
Kridl odpowiedział – Hm, może to jaki przyrząd?
Potem pytałem Pigonia,
a Pigoń podniósł ramiona.

Potem ryłem w cyklopediach,
w katalogach i w słownikach,
i w staropolskich trajediach,
i w herbarzach, i w zielnikach…

Idzie jesień i zima.
Ale świerzopa ni ma.

Już szepcą naokół panie:
– Cóż się zrobiło z chłopa!
Dziękuję, panie Adamie!!!
Jestem ofiara świerzopa.

Książeczki wydane w latach 1989 – 1991 przez Agencję Wydawniczą „Varsovia”.

Dodaj komentarz

„Dlaczego ogórek nie śpiewa”

07/05/2015 @ 20:53 (Gałczyński Konstanty I., WIERSZYKI)

Pytanie to, w tytule,
postawione tak śmiało,
choćby z największym bólem
rozwiązać by należało.

Dlaczego ogórek nie śpiewa_okładkaJeśli ogórek nie śpiewa,
i to o żadnej porze,
to widać z woli nieba
prawdopodobnie nie może.

Lecz jeśli pragnie? Gorąco!
Jak dotąd nikt. Jak skowronek.
Jeśli w słoju nocą
łzy przelewa zielone?

Mijają lata, zimy,
raz słoneczko, raz chmurka;
a my obojętnie przechodzimy
koło niejednego ogórka.

34 wiersze Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego wydał ŚWIAT KSIĄŻKI w 2003r.

Dodaj komentarz

„Młynek do kawy”

16/02/2013 @ 08:40 (Gałczyński Konstanty I., Heidrich Andrzej)

Autorem książeczki jest Konstanty Ildefons Gałczyński /1905 – 1953/.
Ilustrował Andrzej Heidrich.

… W owych zamierzchłych czasach Młynek wyglądał tak: cały w kolorze wiśniowym. Mosiężny dzbanuszek, do którego wsypujemy ziarenka, świecił jak
pełnia księżyca. Korbka lekko-lekko wygięta. W pudle szufladka, otwierająca się
z większą gracją niż drzwiczki karety…

Młynek do kawy_okładkaWięc Młynek był wtedy młody i pani Celina,
i młody pan Mikołaj przynosił pani Celinie bez.
W ogóle wszystko w kuchni weseliło się jak na wiosnę: kocioł z miedzi, tarka, wyżymaczka,
nawet pogrzebacz. A Młynek do kawy tak
wówczas podśpiewywał, gdy kawę mielił:

Kto w tym młynku miele kawę,
ten ma z kawą łatwą sprawę:
10 dkg zmielę mu
w przeciągu sekundy.

Dziś natomiast nasz Młynek wyglądał kiepsko…

Młynek do kawy_blog

Książeczkę wydała  NK  w 1984 r.  Nakład – 30 tysięcy;  wydanie – III.

Dodaj komentarz

„Klient wymarzony”…

28/11/2009 @ 00:06 (Gałczyński Konstanty I., Rudnicki Marek, WIERSZYKI)

… pochodzi z książeczki zatytułowanej „Wiersze dla dzieci” K.I.Gałczyńskiego.
Ilustracje Marka Rudnickiego.

Kapelusze.Kapelusze.
Numery małe. Numery duże.
Żaden nie trafia w sedno.

Dlaczego nie ma średnich numerków?
Stawiam pytanie.Pytam cierpko.
Bo ja mam głowę średnią.

A w ogonku ktoś śpiewa
z Mozarta uwerturę,
oczy ma jak ze srebra,
a czuprynę jak chmurę.

Dziwny facet zaiste.
Raz rumiany. Raz blady.
I uszy ma srebrzyste.
I zbliża się do lady.

Uśmiechnięty radośnie
swą uwerturę pieje.
A głowa raz mu rośnie,
raz (o rany!) maleje.

Kapelusz siłą rzeczy
każdy leży jak ulał,
więc facet nie złorzeczy,
lecz bierze i wybula.

Z powodu tych fantastyk
szmer powstaje wśród osób,
bo zgłębić pragnie każdy
te sztuczki i ten sposób.

Czy to elektrycznością?
Czy jaki zastrzyk nowy?
A gość na to:”Po prostu!
Mam zmienny rozmiar głowy.

Raz jest taka jak bania,
że nie przejdzie przez lufcik,
raz mała niesłychanie,
bo robię się maciupci.

A po czasu upływie
mogą głowę powiększyć”.

„Lecz kto pan jest właściwie?”

„Księżyc”.

Dodaj komentarz

„Wiersze dla dzieci”…

27/11/2009 @ 18:23 (Gałczyński Konstanty I., Rudnicki Marek, WIERSZYKI)

… Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego. Książeczka pochodzi z I wydania NK w 1957r. Nakład – 45 tysięcy egzemplarzy. Ilustrował Marek Rudnicki.

SEN PSA

Na polu kalafiory,
na całe życie dość.
Kalafior każdy spory
i w każdym rośnie kość.
Więc podjem znakomicie
aż po żołądka kres,
o, piękne, piękne życie,
o, piękny jestem pies.

Przechodzę do alkowy,
w alkowie stoi stół,
ma czworo nóg – wołowych,
wędzonych w dymie z ziół.
Pożeram wszystkie nogi,
zostaje tylko blat,
o mój żywocie błogi,
o, piękny, piękny świat!

Po łączce chodzą krówki,
słownie: sześćdziesiąt sześć.
Podchodzę : to parówki,
gorące, tylko jeść!
Parówki autentyczne,
kilometrowy zwój,
o, chwile niebotyczne,
o, piękny świecie mój!

Na wzgórku stoi lasek,
a w lasku pachnie wrzos,
ten lasek też z kiełbasek
i widzę : wrzos to sos.
Więc cały lasek wcinam,
rozlewam wrzos do waz,
och, cudna to godzina,
och, niesłychany czas!

Już jesień jest niestety,
deszcz chlupie chlup-chlup-chlup,
spadają z drzew kotlety,
a wszystko do mych stóp.
Tłuszcz pryska mi na rzęsy,
sztukamięs pędzi wiatr.
Wieprzowy wschodzi księżyc,
zbaraniał cały świat.

2 Komentarze