„Dziad i baba”

12/05/2012 @ 10:15 (Gaudasińska Elżbieta, Kraszewski Józef I.)

Autorem jest Józef Ignacy Kraszewski / 1812 – 1887 /.
Ilustrowała Elżbieta Gaudasińska.

Był sobie dziad i baba
Bardzo starzy oboje,
Ona kaszląca, słaba,
On skurczony we dwoje.

Mieli chatkę maleńką,
Taką starą jak oni,
Jedno miała okienko
I jeden był wchód do niej.

Żyli bardzo szczęśliwie
I spokojnie jak w niebie,
Czemu ja się nie dziwię,
Bo przywykli do siebie.

Tylko smutno im było…

Książeczkę wydała  NK  w 1984 r.  Nakład – 50 tysięcy;  wydanie – IV.

Dodaj komentarz

„Bajeczki”

25/09/2010 @ 09:48 (Kraszewski Józef I., Siemaszko Olga)

Lato – pożegnane, jesień – przywitana, a więc można powrócić do książeczek :)

Tytuły bajeczek Józefa Ignacego Kraszewskiego /1812 – 1887/ :

– Głupi Maciuś
– Z chłopa król
– Bajka o kurce i kogutku
– O królewnie czarodziejce
– Dziad i baba

Książeczka wydana przez KAW w 1985 r.
Wydanie – I, nakład – 100 tysięcy egzemplarzy.

Książeczkę ilustrowała  Olga Siemaszko /1911 – 2000/.

A smutną Bajkę o kurce i kogutku  – J.I.Kraszewski rozpoczyna tak:

Nie wiem, gdzie i kiedy był sobie dawniej kogutek i kurka, oboje młodzi i piękni oboje. Nie dziw też, że się serdecznie kochali. A choć kogut tyle miał żon, ile widział kur przed sobą, jednak na jakiś czas przywiązał się do tej tylko srokatej kurki.
Piękna była kurka, ale jak niejedna z kobiet pokrywała ślicznymi połyskującymi piórkami brzydkie wewnątrz serce i duszę. Była ona tak żywa i płocha, jakby dzisiejsza mieszczka, popędliwa jak wiele żon, głupia i szczebiotliwa jak wiele dziewczyn, które kwoczkami nazywamy, a co najwięcej: żarłoczna i łakoma…

Dodaj komentarz

„Kwiat paproci”…

21/04/2010 @ 16:59 (Kraszewski Józef I., Orłowska-Gabryś Maria)
Tags:

… Józefa Ignacego Kraszewskiego /1812 – 1887 /wydał KAW w 1981 r.
w serii Z Krasnalem. Nakład 300 tysięcy, wydanie I.

Książeczkę ilustrowała Maria Orłowska – Gabryś / 1925 – 1988 /.

„Niech się dzieje co chce, a ja kwiat ten dostać muszę. Dostanę go, bo człowiek, kiedy chce mocno, a powie sobie, że musi to być, zawsze w końcu na swoim postawi”.
I zdobył Jacuś upragniony kwiat paproci, ale…
„Nie ma szczęścia dla człowieka, jeżeli się nim z drugim podzielić nie może”.

Dodaj komentarz