13/12/2018 @ 09:37 (Boratyński Antoni, Czerkawska Maria, Fijałkowska Zofia, WIERSZYKI, Świąteczne)
Wczesnym rankiem do Marcina
idzie zima.
– Co ty powiesz, mój Marcinie,
białej zimie?
– Z saneczkami pójdę do niej,
czapką ładnie się ukłonię,
powiem: – Zimo, z każdej chmurki
syp nam śnieżek na pagórki!
Dużo, dużo, coraz więcej,
nasyp płatków sto tysięcy,
żeby zjeżdżać było gładko
Jackom, Maćkom, Małgorzatkom
i mnie!
Autorką pocztówek jest Zofia Fijałkowska /1909 – 1989/
29/01/2016 @ 18:22 (Fijałkowska Zofia, Porazińska Janina)
Autorką książeczki jest Janina Porazińska /1888 – 1971/.
Ilustrowała Zofia Fijałkowska /1909 – 1989/.
… Była mama Kłopocinka.
Miała kozę, miała synka.
I nad rzeczką srebrosiną
chatkę. Spójrz – pod jarzębiną.
Pod tym drzewem, co się przecie
zdaje w śniegu, gdy jest w kwiecie.
Pod tym drzewem, co się z dala
widzi w ogniu, gdy w koralach.
Koza była poczciweczka;
co dzień dała garnek mleczka.
A ten synek – prawdę powiem,
to miał tylko psoty w głowie,
aż martwiła się mateczka:
„Co wyrośnie z mego dziecka?
Nie chcę mieć syneczka osła,
więc go oddam do rzemiosła”.
– Mój Kacperku, chodź do miasta.
Musisz uczyć się i basta!…
Książeczkę wydała NK w 1960 r. Nakład – 60 tysięcy; wydanie – III.
08/01/2016 @ 19:33 (Broniewski Władysław, Fijałkowska Zofia, WIERSZYKI)
Wierszyki zilustrowała Zofia Fijałkowska /1909 – 1989/.
Książeczkę wydał CZYTELNIK w 1961 r. Nakład – 30 tysięcy; wydanie – III.
Wierszyki Władysława Broniewskiego / 1897 – 1962/z ilustracjami
Olgi Siemaszko /1911 – 2000/ znajdują się TUTAJ.
OPATRUJEMY OKNA
Po zimowe okna chodźmy na poddasze,
bo już coraz chłodniej jest w mieszkaniu naszym.
Okna umyjemy, watą opatrzymy,
żeby ciepła wata nie wpuściła zimy.
Nasypiemy piasku, nałożymy waty,
potem barwną włóczkę ciąć będziemy w kwiaty:
żółtą i różową, złota i błękitną –
i włóczkowe kwiaty w oknach nam zakwitną.
NARTY
Narty to są zwykłe deski,
przyczepione do podeszwy.
A niech no śnieg upadnie,
pokażemy, jak to ładnie
zjeżdża się, aż w uszach dzwoni!
Jak się można bawić, gonić,
jak się można tarzać w śniegu!
A gdy ktoś upadnie w biegu,
też nic złego się nie stanie:
śnieg – mięciutkie to posłanie.
WRÓBELKI ZIMĄ
Ćwir, ćwir, ćwir, zima biała,
podwóreczko przysypała,
w białym puchu cała ziemia,
nic nie widać do jedzenia.
Ćwir, ćwir, ćwir, na podwórko
wyglądamy z gniazdka z dziurką,
czy na śmietnik dla wróbelków
nie wysypią kartofelków.
13/05/2010 @ 17:18 (Fijałkowska Zofia, Leśmian Bolesław)
… napisał w 1913 r. Bolesław Leśmian /1877 – 1937 /.
Podziemna śpiewka Serminy
W podziemiach śnie i marzę,
W ustach mam roje słów.
Podziemne korytarze
Pełne są moich snów.
Dość mi rozkazać snowi:
„Śnij mi się tak, a tak!”
A sen się już różowi,
Podając złoty znak.
Jam tu – z mym snem i lasem,
Najpłomienniejsza z dziew!
Idź w ślad za moim głosem,
Dla ciebie nucę śpiew!
Ilustrowała Zofia Fijałkowska / 1909 – 1989 /.
Książeczkę wydał Czytelnik w 1955 r. Nakład – 30 tysięcy, wydanie – II.
Fragment wierszyka Tarabuka:
Morze – to nie rzeka, a ptak – to nie krowa!
Szczęśliwy, kto kocha rymowane słowa!
05/05/2009 @ 21:03 (Fijałkowska Zofia, Szelburg-Zarembina Ewa)
… Ewy Szelburg-Zarembiny – NK wydała w nakładzie 30 tysięcy egzemplarzy w 1958r.
Syrena do ojca rzekła tymi słowy:
– Ojcze najmilejszy, władco potężny,
który sam jesteś silny i mężny!
Uzbrój w miecz ostry me wątłe dłonie,
abym umiała stanąć w obronie
naszej Warszawy,
jak żołnierz prawy.
I daj mi, proszę tarcz bursztynową,
abym osłonić była gotową
naszą Warszawę
w godziny krwawe.
Ta książeczka też nie jest w najlepszej … formie, co szczególnie widać na okładce. No cóż, moje umiejętności, a w zasadzie ich brak, nie pozwalają odtworzyć kształtu tego, karego rumaka. Na szczęście, pozostałe ilustracje Zofii Fijałkowskiej są w dobrym stanie.
Pieśń o Warszawie
Nad Wisłą, białą wodą, co o brzeg złoty pluszcze,
szumiały mazowieckie, polskie odwieczne puszcze.
Szumowi dębów, sosen wtórzyła pieśń Warszowa,
gdy Warsz, rybak wiślany, puszczę pod siew karczował...
26/04/2009 @ 18:57 (Fijałkowska Zofia, Konopnicka Maria)
… Marii Konopnickiej. Ta książeczka ma ponad pół wieku i – niestety – wiele kartek luzem, bo przecież czas … robi swoje.
Nikt wam tego nie opowie,
Moje panie i panowie,
Jakie tam ogromne drzewa,
Ile ptaszyn na nich śpiewa,
Jakie kwiatków cudne rody,
Jakie modre w strugach wody,
Jak dąb w szumach z wichrem gada ,
Jakie bajki opowiada!
A Maria Konopnicka spisała te bajki w 1903 roku :)
Przygody małego Janka w wielkim borze zielonym zilustrowała Zofia Fijałkowska. Och, jak mi się podobał ten dwór królewski :)
Książeczka została wydana przez NK w 1957r – nakład 200 tysięcy.
" To dla pamięci " 