Pieśni zebrał Elias Lonnrot /1802 – 1884/.
Dla dzieci polskich opracowała Janina Porazińska /1888 – 1971/.
Ilustrował Michał Bylina /1904 – 1982/.
A ty, panie młody, masz to wielkie szczęście,
że ci się dostało to dziewczę w zamęście.
Umie uprząść nici, ziarno mleć na mąkę,
umie cepem młócić, umie kosić łąkę.
Jak siądzie do tkania, przybijaczem trzaśnie –
to od tego huku nikt we wsi nie zaśnie.
Tylko księżycowa córka porą nocną
umie tkać tak pięknie, tak przybijać mocno.
Stań zawsze obroną,
stań ty zawsze ścianą,
gdyby ktoś chciał skrzywdzić
żonkę miłowaną.
I nie pozwól, bracie,
by siedziała w kątku,
ale ze swą świekrą
zawsze w pierwszym rządku.
Nie pozwól, żeniszku,
żeby twoja miła
za ojcem, za matką
płakała, tęskniła.
Jak tylko twa żonka zapłacze z żałości,
to zaprzęgaj konie i przywoź ją w gości.
A jak będziesz jechał, nie jedź po wybojach,
żeby nie złamała nóżki żonka twoja.
Nie chowaj ty na nią rózgę brzezinową –
ale chowaj dla niej – zawsze dobre słowo.
Książeczkę wydała NK w 1985 r. Nakład – 50 tysięcy; wydanie – III.
" To dla pamięci " 