„Muzyka pana Moniuszki”

26/03/2012 @ 20:54 (Chotomska Wanda, Rychlicki Zbigniew, WIERSZYKI)

Autorką książeczki jest Wanda Chotomska. Ilustrował Zbigniew Rychlicki.

DWAJ  PANOWIE

Rozmawiają przed Teatrem pan Moniuszko z Bogusławskim:
– Co dziś grają, proszę pana? Czy pan słyszy te oklaski?
   Ma pan program? – Nie, niestety, i muzyki też nie słyszę…
– Będę musiał zejść z pomnika, żeby spojrzeć na afisze.

– Zejść z pomnika nie wypada, drogi panie Stanisławie,
jak zobaczą pusty pomnik, raban zrobi się w Warszawie.
Poczekajmy jeszcze chwilę. Może człek się jakiś trafi?
Może ktoś z teatru wyjdzie i przeczyta głośno afisz?

Znów oklaski! – Słyszę, słyszę… – Wie pan co? W Ogrodzie Saskim
mieszka stary nasz przyjaciel – zawsze rześki wiatr warszawski.
Może przyjdzie tu z Ogrodu? – Poprosimy go, by przyszedł.
– Czy pan widzi, co się dzieje? – Leci do nas wiatr z afiszem!

Jeden afisz, drugi, trzeci – wszystkie tańczą przed Teatrem.
– Mazur ze „Strasznego dworu” przez Warszawę leci z wiatrem!
Brawo, panie Stanisławie! To dla pana te oklaski!
W takt mazura na pomniku tańczy imć pan Bogusławski.

– Czy pan Wojciech się nie myli? „Straszny Dwór” to wczoraj grali,
dziś w teatrze wystawiają „Krakowiaków i Górali”.
Na krakowską skoczną nutę śpiewa śpiewki wiatr warszawski,
woła głośno pan Moniuszko: – Brawo, panie Bogusławski!

Uśmiechają się do siebie dwaj panowie przed Teatrem,
dwa afisze wiatr kołysze, szmer oklasków leci z wiatrem.
Brawa, brawa – ciągle brawa… Rękawiczki klaszczą w szatni,
kapelusze się kłaniają, spektakl skończył się ostatni.

Wszyscy wyszli. Wielkim kluczem woźny wielkie drzwi zamyka
i uśmiecha się pod wąsem do dwóch panów na pomnikach:
– Znam się trochę na teatrze. Zasłużyli na oklaski
nasz kochany pan Moniuszko i jegomość Bogusławski!

Książeczkę wydała  NK  w 1987 r.  Nakład – 60 tysięcy;  wydanie – I.